روزهايم پر و خالى ميشوند. مثل فنجانهاى قهوه در كافه هاى بعداز ظهر. هيچ اتفاق خاصى نميوفتد! اين كه. گاهی آدم می ماند بین بودن یا نبودن. می خواهی بمانی رفتاری می بینی که انگار باید بروی ! و این بلاتکلیفی خودش کلی جهنم است . وقتی هم که می آیی.

عشق مامان و بابا نازنین فاطمه. دختر قشنگم ببخش که خیلی وقت نمیکنم به وبلاگت سر بزنم و یه جورایی انقدر سرم شلوغه و مشغولم که نگو. از صبح که بیدار میشیم تا شب سر گرم شما و داداشی هستم. بعضی روزا اصلا نمیفهمم کی شب شده ماشالا شما و اقا مهدیار همه وود منو اختصاص دادین به خودتون تازه وقت کم هم میارم. خلاصه نمیدونم دیگه بهونه هام کافی بودن یا نه. عزیزکم الان ماشالا خانمی شدی برا خودت. اصلا نفهمیدم کی بزرگ شدی عین یه رویای شیرین جلوی چشام نگات میکنم به خودم میبالم که خدا منو لایق چه فرشته ای دونسته.